Pluche en Abricotine
één maand vóór ze stierven
Het is belangrijk om de laatste wens van een stervende te respecteren en indien nodig ook te vervullen.
Mens of dier: er is geen verschil.
Dat is wat ik half augustus geleerd heb.
In mijn vorig bericht had ik vermeld dat Pluche, mijn zwart konijntje, net overleden was.
Exact een week later stierf zijn zusje, Abricotine.
Abricotine was de laatste van het gezin van 4.
Vermits ik niet hou van dieren in een kooi, heb ik de mogelijkheid gegeven aan mijn tamme konijnen om als wilde konijnen in de tuin te leven. Alleen voor de nacht waren ze in een ren van 3m op 2m80, die ik samen met een vriend had gemaakt. 50 cm diep in de grond, hadden we kippengaas gelegd en ook een “plafond” van kippengaas zodat noch vos, noch marter zich een weg zouden banen in de ren. In de ren hadden de konijnen hun hol gegraven met verschillende in- en uitgangen.
De beschermende aanwezigheid van de hond, de 2 katten en van mezelf zorgde er voor dat ze veilig door de tuin konden huppelen.
Na het overlijden van haar broer, voelde ik aan dat Abricotine ’s avonds niet meer in de ren wou.
Dat heb ik gerespecteerd.
De laatste dag van Abricotine op Aarde was regenachtig en koud.
Na een tijdje besefte ik dat ze nog, voor een laatste keer, de toer van de tuin wou doen.
Daar heeft ze de hele dag op gedaan. Na elke 2 à 3 meters moest ze rusten. Ze was heel moe.
Ik was dus niet verbaasd, toen ik haar 's anderendaags bij het opstaan, dood aantrof.
Ze had de kracht gehad om terug in de ren te gaan.
Het was voor mij duidelijk dat ze dicht bij haar broer wou zijn. Ik begroef haar in de richting naar ik meende waar Pluche gestorven was. Toen wist ik nog niet waar Pluche precies lag.
Die vrijdag weende ik voor mijn 2 konijntjes. Ik voelde ook een grote onrust in mij.
Heel dat gezinnetje had een mooi leven, en Pluche en Abricotine waren oud geworden: 8 jaar en 1 maand.
Al was ik van plan om hun ren ná mijn Vision Quest op te ruimen, begon ik er toch aan in de vroege avond.
Zo vond ik het lijk van Pluche.
Ik merkte dat ik Abricotine, in mijn onwetendheid, weg van Pluche begraven had ipv dicht bij hem.
Toch was het heel duidelijk dat Abricotine naast Pluche wou liggen.
Dus, maakte ik plaats naast het lijk van Pluche.
Ik graafde Abricotine uit haar graf, en legde haar neer naast haar broertje.
Nu zijn ze alle twee samen. Naast elkaar begraven.
Een rust daalt in mij neer.
Een tevredenheid, die niet echt menselijk is, maar een konijnen-tevredenheid is, vult mijn hart.
Verdriet weg.
Alleen rust en tevredenheid.
Ik zeg een gebed voor hen op en leg een roos op hun graf.
Hun broer en hun mama liggen ergens anders in de tuin begraven.
Ik ga daar ook een gebed opzeggen en leg een roos op hun graf.
Nu pas kan ik mijn koffers inpakken voor de Vision Quest.
Ik vertrek ’s anderendaags in de vroege ochtend.
Eén week, dag op dag, na het overlijden van Abricotine, huppelden Abricotine en Pluche vanachter het gordijn mijn droom binnen, terwijl ik in een totaal andere droom was.
Ze laten mij zien dat ze samen zijn.
Dat ze gelukkig zijn.
Samen huppelen ze en knabbelen ze vers gras in de weiden van de "konijnenhemel".
Dit is hun manier om mij te bedanken.
Ik ben ontroerd door hun liefde voor mij, maar des te meer door hun wil en de moeite die ze zich getroost hebben om mij te laten weten dat ze het goed stellen.
Ik ben hen ook heel erg dankbaar voor al hun liefde en wijsheid die ze mij geschonken hebben tijdens hun leven en na hun dood.
Ja, het is belangrijk voor de zielenrust van je overleden dierbaren, mens en dier, dat je hun laatste wens respecteert en vervult.
Wanneer je overleden dierbaren de zielenrust vinden, kunnen ze zich verder ontwikkelen.
De dood is niet het einde.
Heb je nood aan een rouw- en/of zielenbegeleiding?
Maak een afspraak via deze link of bel mij op het nr 0472 571 449
Lees ook 4 Redenen waarom een altaar maken voor je overleden dierbaren een troost kan zijn
Workshop: Maak van je voorouders je bondgenoten
Vind je dit artikel interessant?
Mag ik je vragen om het door te sturen naar je vrienden, familie, kennissen?
En/of plaats een dikke duim hieronder :-)
Dankjewel! 
PS: ik wens al de mensen bedanken die mij geschreven hebben naar aanleiding van dit artikel : dank u wel voor jullie reacties !
In dit gratis e-Book, "Ken de waarheid over je voorouders, waardoor je leven soepel verloopt", lees je:
♥ wie je voorouders zijn
♥ waarom het belangrijk is om hen te erkennen
♥ waarom zij jou nodig hebben
♥ waarom heb jij hen nodig
En natuurlijk ook, wat kan jij doen om de energieblokkade die in jouw familie is, en die jou belet om een gemakkelijk en gelukkig leven te leiden, te deblokkeren zodat de vrij gekomen energie beschikbaar is voor jou.
